na obszarach wiejskich, wsie mają własne szkoły. Wieśniacy wybierają pana, nazywany fqih. Otrzymujesz środki niezbędne do życia w wiosce zamiast pieniędzy. Fqih jest ważną częścią ludzi. Uważany jest za doradcę ludu, oraz osoba odpowiedzialna za wychowanie dzieci.
Uczniowie są w wieku od pięciu do połowy nastolatków. Większość rezygnuje ze szkoły, gdy są na tyle duże, aby pracować w polu. we wsiach, wielu rodziców nie stać na posłanie dzieci do szkół publicznych, więc szkoły koraniczne mogą zapewnić jedyną formalną edukację, jaką otrzymują ci uczniowie.
40 uczniów w klasie nie jest niczym niezwykłym. Uczniowie uczą się pisać i zapamiętywać wersety z Koranu. Nie nauczano matematyki ani nauk ścisłych, ani innych zwykłych przedmiotów szkolnych. we wsiach, religia jest o wiele ważniejsza niż świecka edukacja. Ablucje i modlitwy są uważane za ważniejsze.
Podczas gdy rząd marokański ciężko pracuje, aby zapewnić edukację uczniom szkół podstawowych, wielu wieśniaków nie ufa nauczycielom wysyłanym przez rząd. Nauczycieli można postrzegać jako outsiderów. Wieśniacy nie mają nic do powiedzenia w procesie rekrutacji, a nauczyciele reprezentują nowy sposób życia. Nauczyciele nie odgrywają centralnej roli w życiu wioski, tak jak nauczyciel Koranu.
Szkoły koraniczne w Maroku – jak działały?
W ramach roli amadrasa, uczniowie byli zakwaterowani w szkole i otoczeni opieką, aby mogli w pełni skoncentrować się na nauce. prawie wszystkomedresy Największy w Maroku miał dołączone akademiki dla studentów. Sypialnie te wychodzą na centralny dziedziniec z innym dużym pokojem, zwykle przeznaczonym do nauki. Studia odbywały się tradycyjnie, z profesorem na wysokim stołku lub krześle, a wszyscy studenci siedzieli na podłodze., uważnie słuchając, aby zapamiętać Konferencję.
Relacja między uczniem a nauczycielem, jak to było w klasie, można było zobaczyć lepiej w słowie arabskimKrzesło. To jest arabskie słowo “stołek” o “sila” i było od “krzesło” które nauczyciel wyznaje swoim uczniom, wszyscy siedzą w półkolu na ziemi. Jest to podstawowa koncepcja struktury uniwersyteckiej i jest kontynuowana do dziś tam, gdzie mają profesorów “krzesła”, jak w “Kierownik Katedry Anglistyki.”
Poza klasą, uczniowie i nauczyciele byli często bardzo blisko, z nauczycielem miał nadzieję nie tylko kształcić swoich uczniów pod kątem nabywania umiejętności, ale także rozwój intelektualny, duchowy, fizyk, moralny i materialistyczny. Faktycznie, wielu uczniów byłoby nawet sponsorowanych finansowo przez nauczycieli, aby mogli kontynuować naukę, być może prekursorem naszego nowoczesnego systemu stypendialnego.
Lasmedresy stały się centralnymi miejscami w życiu politycznym i kulturalnym miasta. Były to miejsca poświęcone nauce i rozwojowi wszelkiej wiedzy. Niestety, przez lata, niektóre z tych szkół uschły i ostatecznie upadły lub zostały zniszczone w inny sposób. Niemniej jednak, niektóre zostały odnowione, utrzymany, a nawet niedawno odnowiony. Zachowanie ozdobnego wystroju i możliwość doświadczenia starożytnej przestrzeni przeznaczonej do nauki to powody, dla których tak się dziejemedresy są odwiedzane.
Dziś, miasta fez, Marrakesz, Meknes y Sale (po drugiej stronie rzeki od Rabatu) oferują możliwości odwiedzenia wspaniałych przykładów tych starożytnych szkół i zobaczenia z pierwszej ręki ich zdobnictwa, prawie niemożliwe piękno.
W Twoja następna podróż Maroko, koniecznie odwiedź przynajmniej jedno z tych niezwykłych dzieł architektonicznych.
Szkoły koraniczne w Maroku – Fez
Fez, w sercu Maroka, jest domem dla niewiarygodnie bogatego dziedzictwa kulturowego 789 DC przez syna Moulay Idriss, założyciel dzisiejszego Maroka, od ponad tysiąca lat, Fez był ośrodkiem kulturalnym i gospodarczym, nie tylko do swojego kraju, ale cała Afryka, Bliskiego Wschodu i, za kilka stuleci, świat.
Odwiedzający Fez będą zachwyceni, gdy odkryją, że w Fezie nie ma takiego domu, ale dwie piękne szkoły Koranu -Bou Inaniatak al-Attarinemedresy.
La Madrasa Bou Inania
TheMadrasa Bou Inania powstała w r 1351 – 56 przez Abu Inana Farisa. Nazwa, Bou Inania, pochodzi od pierwszej części imienia sułtana, Abu Inan. Lamadrasa jest powszechnie uznawany za doskonały przykład architektury Marinidów. Jego funkcja różniła się nieco od innych medres, ponieważ funkcjonowała nie tylko jako instytut edukacyjny, ale także jako meczet kongregacyjny. Faktycznie, meczetowa część szkoły nadal funkcjonuje, a turyści mieszają się z muzułmanami dokonującymi ablucji przy fontannie na dziedzińcu w drodze na modlitwę. Ze względu na funkcję religijną, jest to również jedyna madrasa w Fezie z dołączonym minaretem.
Zgodnie z historią, Abu Inan Faris słuchał przywódców religijnych z meczetu al-Qarawiyyin, który polecił mu zbudowaćmadrasa. Wkrótce stała się jedną z najważniejszych szkół w całym Maroku, a nawet uzyskała status “wielki meczet”, Co oznacza centralne miejsce nauki?.
Madrasa została odnowiona w XVIII w. za panowania sułtana Mulaja Slimana, całe sekcje zostały przebudowane w XVIII wieku 20, wykonano znaczne prace konserwatorskie konstrukcji nośnej, gips, dekoracje z drewna i płytek z tradycyjnymi geometrycznymi wzorami.
Madrasa jest jednym z nielicznych miejsc kultu religijnego w Maroku, które są dostępne dla nie-islamskich gości. ciekawie, pismo arabskie wyściełające ściany nie jest pismem Koranu, ale lista nazwisk, prawdopodobnie dawcy lub wielodzietne rodziny w Fezie w czasie budowy.
Medresa Bou Inania znajduje się w pobliżu Bab Boujaloud – słynnej niebieskiej bramy, która jest jednym z głównych wejść do starej medyny w Fezie – na szczycie Taala Kbira. Przód madrasa znajduje się dar al-Magana, ściana z zegarem hydraulicznym, która została zbudowana w tym samym czasie co szkoła i jest obecnie w remoncie.
Madrasa al-Attarine
The Madrasa al-Attarine Jest blisko do meczetu i uniwersytetu al-Qarawiyyin. Został zbudowany przez Marinid Sultan Uthman II Abu Said w 1323-25, w samym sercu rynku perfum i przypraw – po arabsku nazywa się to dzielnicą Attarine , od którego wzięła się jego nazwa. Jest skromnych rozmiarów, mniejsze niż wiele innych głównych szkół koranicznych tamtych czasów, i mógł pomieścić tylko 60 studenci.
Czego brakuje w rozmiarze, madrasa al-Attarine jest zgodna z dekoracją. Kontrast między tak dużą ilością sztuki, szczegółowa płytka, prace tynkarskie i stolarskie, wszystko zapakowane w te ograniczone wymiary sprawia wrażenie prawdziwej perełki, wyrzeźbione do perfekcji. Ornamentyka jest doskonale wykonana i przeplata różne techniki z kafelkami, tynk i rzeźbione drewno pokrywające całą górną powierzchnię ścian, rozjaśniając przestrzeń. Sufit sali modlitewnej, w szczególności, jest uważany za misternie rzeźbione arcydzieło z drewna cedrowego i przetrwał wieki.
projekt madrasa łączy względy artystyczne i praktyczne. Drewno cedrowe jest używane ze względu na jego odporność na warunki atmosferyczne, podczas gdy mozaika pomaga utrzymać chłód w pomieszczeniach podczas gorących letnich dni. W międzyczasie, już samo bogactwo dekoracji podkreśla rangę miejsca. Jest święty, ale został również zbudowany, aby uczniowie zapomnieli o odległości od rodziny i aby nadać ich oczom przyjemne geometryczne kształty, aby ich oczy miały za czym podążać. W ten sposób, sprawili, że czuli się mniej samotni, mniej odizolowany, a nawet szczęśliwy.
Szkoły koraniczne w Maroku – Marakeszu
Madrasa Ben Youssef
The Madrasa Ben Youssef z Marrakesz bierze swoją nazwę od sułtana Almorawidów, Ali ibn Jusuf(1106 – 1142). Yusuf był odpowiedzialny za znaczną ekspansję Marrakeszu i wpływów miasta. The madrasa, założony wokół 200 lat po śmierci Yusufa w XVIII wieku 14, Jest największym w całym Maroku.. w wieku 16, ten madrasa przeszedł odbudowę pod rządami saaidana, ta sama dynastia znana z zamiłowania do wyszukanych i odpowiedzialnych dekoracji grobowców sajdiańskich.
The madrasa Ma wspólny pokój 130 pokoje zgrupowane wokół patio ozdobionego marmurem, stiuk, płytki zellij i rzeźbiony cedr. W pewnym momencie swojej historii, ten madrasa Ben Youssef mógł pomieścić do 900 studenci. W 1960, medresa została zamknięta, zanim stała się miejscem historycznym. Po pracach konserwatorskich, został ponownie udostępniony zwiedzającym w r 1982.
Jest to uważane za lokalizację “przystanek obowiązkowy” podczas podróży przez Marrakesz, aby rzucić okiem, nie tylko w doskonale zachowanej architekturze, ale także doświadczyć, jak wyglądało życie oczami ówczesnych uczniów.. Dla tych, którzy mieli szczęście posiadać inteligencję, bogactwo, powiązania społeczne (a może wszystkie trzy) aby umożliwić kształcenie wyższe, tutaj nazywali domem.
Szkoły koraniczne w Maroku – Meknes
La madrasa de Bou Inania
Chociaż nosi tę samą nazwę co madrasa z Bou Inania w okolicach Fezu, ten madrasa Bou Inania w Meknes faktycznie wyprzedza ten w Fezie o około dekadę. Nie został zbudowany pod kierunkiem Abu Inana Farisa, od kogo wywodzi swoją nazwę?, tak jak Bou Inania w Fezie. Zamiast , ta szkoła została zbudowana przez ojca Abu Inana, Abu al-Hassan Ali ibn Othman en 1341. Nie jest jasne, czy Abu al-Hassan nazwał go na cześć swojego syna.. Jest całkiem możliwe, że syn zmienił nazwę madrasa samodzielnie po śmierci ojca.
Opracowanie blokujących płytek zpłytki zellij rzeźbienie na wewnętrznym dziedzińcu przed ustąpieniem miejsca geometrycznie rzeźbionemu cedrowemu sufitowi - znakomity przykład klasycznego marokańskiego rzemiosła i wzornictwa. Wokół patio są akademiki dla studentów., które często śpią we dwoje w pokoju. Na górze nie można przegapić widoków na sąsiedni meczet i dachy Meknes.
Z nielicznych pozostałych pomników z epoki Marinidów pozostawionych w Maroku, uważana jest za najlepiej zachowaną i jest prawdziwym cudem architektury islamu.Od rytych kolumn po dekoracje wewnątrz, w tym ukryty hołd dla lokalnego przemysłu, ten madrasa Bou Inanaia jest prawdopodobnie najbardziej pamiętnym dziełem architektury w całym Meknes.
szkoły koraniczne Maroka – Rabatu
La madrasa Abu al-Hassan
W mieście Sale, kilka kroków od rzeki Rabat, Abu Madrasa znajduje się w- Hassan. W przeciwieństwie do swoich lepiej znanych odpowiedników w Fezie, Marrakesz i Meknes, ta medresa wyróżnia się tym, że jest prawdopodobnie najmniej odwiedzaną z pięciu historycznych medres w Maroku.
Ukryty na końcu wąskiej uliczki, za nowoczesną szkołą i miejscowym meczetem, Abu al-Hassan jest znacznie mniejszy niż Ben Youssef w Marrakeszu, chociaż każdy kawałek jest wart krótkiej wycieczki do Salé, aby go odkryć. podczas gdy inni medresy znaleźć w miastach śródlądowych, majestatyczne światło Atlantyku przelewa się przez tę starą szkołę, odzwierciedlający pracę płytki zellij przeszklone i rzucane cedrowe prace misternie wyrzeźbione w pozornie magicznej płaskorzeźbie.
Ibn al-Chatib, znany pisarz, Andaluzyjsko-arabski poeta i historyk, wiadomo, że odwiedził madrasę, mówiąc to, kiedy odwiedził, znalazł ponad stu poetów w rezydencji.
Madrasa została odrestaurowana pod koniec wieku 18 a następnie przeszedł gruntowną renowację 2001-2005. Dziś odbywa się w nim Biennale Karacena poświęcone sztuce cyrkowej i podróżom po świecie. Chociaż może się to wydawać nieco dziwne, że medresa jest gospodarzem awangardowego festiwalu, To jakoś pasuje jak za chwilę, te marokańskie madrasy były na czele nauki, badanie zagadnień nauki, historia i filozofia, promowanie poezji i debata na temat praworządności, z których wszystkie są wartościami tego, co moglibyśmy uważać za prekursora koncepcji naszej edukacji w zakresie sztuk wyzwolonych.
